Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, cilt.7, sa.1, ss.385-419, 2023 (Hakemli Dergi)
Oyun, bireyin aktif katılımını, gönüllülüğünü ve
güdülenmesini gerektiren, gerçekleştirilirken bireye haz veren ve onu daha
fazla güdüleyen sosyal etkinliklerdir. Otizm spektrum bozukluğu (OSB) olan
çocukların dil ve iletişim, sosyal etkileşim ve taklit becerilerinde yaşadıkları
yetersizlikler nedeniyle özellikle oyun becerileri en çok güçlük yaşadıkları
beceriler-den biri haline gelmektedir. Bu araştırmada, OSB olan çocuğa sahip
ebeveynlerin çocuklarının sahip olması gerektiğini düşündükleri oyun
becerilerine, gereksinimlerine, oyun becerilerinin öğretiminin önemine ve
ebeveynlerin oyun öğretiminde bilgi ve beceri gereksinimlerine yönelik
görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Durum çalışması modeliyle tasarlanan
araştırmanın katılımcıları OSB olan çocuğa sahip 12 ebeveynden oluşmaktadır.
Araştırma amaçları doğrultusunda veriler yarı yapılandırılmış görüşmelerle
toplanmış ve içerik analizi ile analiz edilmiştir. Bulgular, ebeveynlerin oyun
becerilerini öğretme/öğrenme, etkileşim ve sosyalleşme aracı olarak
tanımladıklarını, çocuklarının oyun becerilerini edinmelerini önemli ve
öncelikli bulduklarını ve çocuklarının oyun bağlamlarının ebeveyn-merkezli
olduğunu göstermiştir. Ayrıca, ebeveynlerin çocuklarının sınırlı düzeyde
oynadıkları, oyunlarının yinelenen davranışlarla örüntülendiği, çocuklarının
sosyalleştireceği nedeniyle sosyodramatik oyun becerilerini edinmeleri,
çocuklarının oyun becerilerini desteklemek amacıyla eğitim gereksinimlerinin
bulunduğu ve bu gereksinimin aile eğitimleriyle karşılanması gerektiği görüşüne
sahip olduklarını göstermiştir. Araştırmada elde edilen bulgular alanyazın
çerçevesinde tartışılmış ve ileri uygulamalara ve araştırmalara yönelik
önerilerde bulunulmuştur.