Amaç: Bu araştırma, geriatrik kadınlarda üriner inkontinans şiddeti ile kırılganlık düzeyleri arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: İlişki arayıcı tipte olan bu araştırma, bir üniversite hastanesinin Geriatri Ünitesinde1 Kasım 2015-30 Ağustos 2017 tarihleri arasında yatarak tedavi alan 65 yaş ve üzeri 142 kadınla yapılmıştır. Araştırmanın verileri, Tanıtıcı Bilgi Formu, Edmonton Kırılganlık Ölçeği (EFS-TR) ve İnkontinans Şiddet İndeksi (İŞİ) kullanılarak yüz yüze toplanmıştır. Veriler, tanımlayıcı istatistikler ve Spearman korelasyonu kullanılarak analiz edilmiştir. Bulgular: Çalışmada geriatrik kadınların yaklaşık olarak yarısının (%48.6) kırılgan olduğu ve dörtte birinin ise kırılganlık öncesi evrede olduğu belirlenmiştir. Kadınların %81’inin ise bir yıl ve üzeri devam eden üriner inkontinans şikayeti olduğu saptanmıştır. Geriatrik kadınların beden kütle indeksleri ve kullandıkları ilaç sayıları arttıkça üriner inkontinans şiddetinin arttığı; gebelik sayısı ve kullandıkları ilaç sayısı arttıkça ise kırılganlık düzeylerinin arttığı bulunmuştur. Ayrıca kadınların inkontinans şiddeti ve miktarı ile kırılganlık düzeyleri arasında pozitif yönde zayıf bir anlamlı ilişki olduğu tespit edilmiştir (p = 0.000). Sonuç: Araştırmadan elde edilen sonuçlar, geriatrik kadınların üriner inkontinans durumlarının ve kırılganlık düzeylerinin multidisipliner sağlık ekibi tarafından kapsamlı olarak değerlendirilmesinin ve bu konu ile ilgili danışmanlık verilmesinin önemini vurgulamaktadır.