Tanzimat’tan itibaren Türk şiiri yörüngesini değiştirerek Batı etkisinde değişmeye başlamıştır. Bu dönemden itibaren şairler poetik yazılar yazmış, hem kendi şiirleriyle hem de diğer şairlerin şiirleriyle ilgili görüşler sunmuştur. Şinasi ile başlayan bu süreç Namık Kemal’le devam etmiş; Ziya Paşa, Recaizade Mahmut Ekrem gibi isimlerin ardından Edebiyat-ı Cedide döneminde Tevfik Fikret ve Cenap Şahabettin başta olmak üzere pek çok şair, şiir hakkında yazılar yayımlamış, II. Meşrutiyet devrinde ise Ahmet Haşim ve Yahya Kemal şiir üzerine en çok değerlendirmelerde bulunan isimlerden olmuşlardır. Bu dönemde ölçü ve uyak meselesi, dilin kullanımı, ahenk, yoğunluk, müzikalite gibi konular şiir üzerine düşünen isimlerin en çok üzerinde durdukları konulardandır. Cumhuriyet’in ilk kuşağıyla beraber şairlerin sanat anlayışları da farklılaşacaktır, bu durumu onların şiir hakkındaki yazılarında da görmek mümkündür. Bu dönemde şiir üzerinde değerlendirmelerde bulunan ve poetik yazılar yazan isimlerin başında Celâl Sılay gelmektedir. 1930’lu yılların ortalarına gelindiğinde şiirleriyle ön plana çıkan Celâl Sılay, 1940’lı yıllardan 1970’e kadar dergilerin “Şiir Köşesi”nde kendisine gelen şiirleri değerlendirdiği gibi pek çok gazete ve derginin sayfalarında da şiir hakkında yorumlarda bulunur. Ancak Celâl Sılay’ın şiirleri üzerine çalışmalar yapılmış olsa bile şiir üzerine görüşleri ile ilgili herhangi bir inceleme kaleme alınmamıştır. Dolayısıyla bu yazının temel konusunu Celâl Sılay’ın şiir eleştirileri oluşturacaktır. Bu çalışmada Celâl Sılay’ın Türk şiiriyle ilgili pek çok farklı konudaki görüşleri incelenecek, 1930’lardan 70’li yıllara kadar Türk şiir eleştirisine katkıları değerlendirilecektir.