Teletıp, tıbbın “sanal” olanakların kullanılabildiği uygulama alanları arasındadır. Geçmişte de uygulanmasına rağmen, Yeni Koronavirüs Hastalığı (COVID-19) pandemisinde teknoloji kullanımındaki artma eğilimi nedeniyle günümüzde teletıp uygulamaları daha popüler olmuştur. Bu makalede, teletıbbın güçlü yanları ve sınırlılıkları halk sağlığı bakış açısıyla tartışılmıştır. İçerikte uygulamaların koruyucu hekimlik boyutuna da değinilmiştir. Günümüzde, sağlık hizmetlerinin maliyetini azaltmak, sağlığa olan erişimi artırmak, kronik hastalıklarda teletıbbın uygulanmasını geliştirmek, sağlık çalışanlarının teletıp altyapısının var olduğu her yerden sağlık hizmeti sunmasını sağlamak, sağlık çalışanlarını teletıp uygulamalarını kullanmaya teşvik etmek ve sağlık profesyonelleri arasında multidisipliner çalışmayı desteklemek gibi gerekçelere bağlı olarak teletıp uygulamalarında artma eğilimi vardır. Güncel teletıp uygulamaları eş zamanlı, eş zamanlı olmayan ve uzaktan hasta izlemi şeklinde hem klinik uygulamalarda hem koruyucu hekimlik alanında kullanılmaya devam etmektedir. Teletıp uygulamalarıyla ilgili olarak; standardizasyon ve nitelik sorunları, hasta hekim iletişiminin yetersizliği, verilerin saklanmasındaki problemler, ucuz iş gücü gibi sınırlılıklar öne çıkmaktadır. Teletıp uygulamalarının tıbbın bütün alanlarında uygulanmasını desteklemek ve uygulamaların mevcut kısıtlılıklarına çözüm üretebilmek için halk sağlığı bakış açısının yararlı olacağı düşünülmektedir.
Telemedicine is among medical practices where “virtual” opportunities can be used. Although it has a historical background, telemedicine has become more popular due to the increasing trend in technology use in Novel Coronavirus Disease (COVID-19) pandemic. In this article, telemedicine use has been discussed with its strengths and limitations in public health perspective. Preventive medicine dimension has also been tackled in the content. Today, there is an increasing trend in telemedicine use due to some reasons including reducing health care cost, increasing access to health care services, promoting telemedicine use in chronic diseases, enabling healthcare professionals to provide healthcare services where telemedicine infrastructure is accessible, encouraging healthcare professionals to use telemedicine, and supporting multidisciplinary work of health professionals. Current telemedicine applications continue to be used both in clinical practice and in preventive medicine in “simultaneous”, “asynchronous” and “remote patient monitoring” formats. Limitations of telemedicine including standardization and quality problems, insufficient patient-physician communication, problems in data storage, cheap labor, have become prominent. Public health perspective is thought to be helpful to promote telemedicine use in all fields of medicine and to propose solutions for its current limitations.
