Lokal olarak uygulanan risedronatın otojen ve ksenojen greftler üzerine histoloji etkilerinin karşılaştırılması: tavşan çalışması

Creative Commons License

Guliyeva V., Aktaş A., Özer T., Barış E.

AÇBİD 14th International Online Congress, 7 - 09 Mayıs 2021, ss.74-75

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Sayfa Sayıları: ss.74-75
  • Hacettepe Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Amaç: Risedronat sodyum, kemikte hidroksiapatite bağlanan ve osteoklast kökenli kemik rezorbsiyonunu inhibe ederek kemik formasyonunu koruyan bir piridinil bifosfonattır. Rekonstrüksiyon için kullanılan kemik greftleri arasında altın standart olarak bilinen otojen greftler içeriğinde yüksek miktarda osteojenik hücre bulundururken, osteokonduktif etkileriyle ön plana çıkan ksenogreftler de son yıllırda sıklıkla tercih edilen bir greft materyali olmuştur. Bu çalışmanın amacı, tavşan kafatası defekt modelinde lokal olarak uygulanan risedronatın ksenogreft ve otojen greftler üzerine olan etkilerinin histolojik olarak karşılaştırılmasıdır.

Gereç-Yöntem: Bu amaçla 16 tavşan kafatası üzerinde ikişer adet 10mm çapında kritik boyutta defekt oluşturuldu. Ksenogreft grubunda (X Grubu) defekt alanı risedronat ve ksenogreft ile doldurulurken, otojen grubunda (O Grubu) risedronate ile birlikte otojen greft ile dolduruldu. Her iki grubun 4 ve 8 haftalık örnekleri, inflamatuar yanıt açısından değerlendirildi.

Bulgular: İnflamasyon skor verileri 4.haftada ve 8.haftada gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark oluşturmamıştır (p>0.05). O grubunda 4.hafta inflamasyon skor verileri, 8. hafta verilerine göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksektir (p=0.041). X grubunda ise 4. ve 8. hafta inflamasyon skor verileri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunamamıştır (p>0.05).

Sonuç: Bu çalışmanın sonuçlarına göre risedronat, otojen greftler ve ksenogretler üzerinde inflamasyon oluşturma açısından benzer etkilere sahiptir.

Anahtar Kelimeler: ksenogreft, risedronat, kemik transferi

Objective: Risedronate sodium is a pyridinyl bisphosphonate attaching to hydroxyapatite in bone and protecting bone formation by inhibiting osteoclast-derived bone resorption. While autogenetic grafts, known as gold standard among bone grafts used for reconstruction, contain a high amount of osteogenic cells in their content, xenografts, which stand out with their osteoconductive effects, have become a frequently preferred graft material in recent years. The aim of study is to histologically compare the effects of risedronate, which was applied locally in rabbit skull defect model, on xenografts and autogenetic grafts

Materials-Methods: For this purpose, two 10 mm diameter critical-size defects were created in the calvaria of 16 rabbits. In xenograft group (Group X), the defect area was filled with a xenogen graft + risedronate while in the otogen group (Group O), otogen graft was used with risedronate. For both 4 - week and 8 - week specimens were evoluated for inflammatory response.

Results: Inflammation score data didn’t form a statistically significant difference between groups in 4th week and 8th week(p> 0.05). In group O, inflammation score data of 4th week were statistically significantly higher than data of 8th week(p = 0.041). In X group, any statistically significant difference between inflammation score data of 4th week and 8th week could not be found (p> 0.05).

Conclusion: According to results, risedronate has similar effects on autogenetic grafts and xenografts in terms of inflammation generation.

Keywords: xenograft, risedronate, bone transplantation