This research sought to answer the question of how have the wellness (physical, social, emoti- onal, cognitive and meaning making dimensions) of university students been in the COVID-19 pandemic. Data were collected from 371 (272 W and 94 M) university students through the five dimensional Scale of Wellness Star and a personal information form. Findings showed that compared to men students, women students, and compared to students in field of numerical/ technical fields, students in verbal/social sciences had higher levels of cognitive wellness and there were no differences among the age groups. In the total wellness and all the other four dimensions except for the cognitive dimension, there were significant differences among the students who stated that their interpersonal communications have been worse, the same or better than the pre pandemic period. Participants stated that compared to the pre pandemic they had changes towards worse in all dimensions of wellness, but the largest differences were in the physical dimension. Except for the meaning making dimension, there were significant differences in the changes experienced in all the other four dimensions of wellness. Among these dimensions, social wellness dimension appeared to have changed the least. Based on the findings, recommendations are made for the university counseling center interventions that can contribute to the wellness of students and for future academic studies.
Bu araştırmada COVİD-19 pandemisi döneminde üniversite öğrencilerinin iyilik halinin (fiziksel, sosyal, duygusal, bilişsel ve yaşamı anlamlandırma/hedef odaklı olma boyutlarında) ne durumda olduğu sorusuna yanıt aranmıştır. Veriler 371 (272 K ve 94 E) üniversite öğrencisinden beş boyutlu olan İyilik Hali Yıldızı Ölçeği ile bir kişisel bilgi formu aracılığı ile toplanmıştır. Bulgular, kadın öğrencilerin sosyal iyilik hallerinin erkek öğrencilere göre, sözel ve sosyal alanlarda eğitim görenlerin bilişsel iyilik hallerinin sayısal ve teknoloji alanında öğrenci olanlara göre daha yüksek olduğunu ve yaş grupları arasında iyilik hali konusunda fark bulunmadığını göstermiştir. Kişilerarası iletişimlerinin pandemi öncesine göre daha kötü, aynı ya da daha iyi olduğunu ifade eden öğrenciler arasında toplamda ve iyilik halinin bilişsel boyutu hariç diğer dört boyutunda anlamlı farklar bulunmuştur. Katılımcılar pandemiden önceki döneme göre bütün iyilik hali boyutlarında daha fazla olumsuz değişiklikler yaşamışlarsa da en üst düzeydeki olumsuzluğun fiziksel boyutta olduğunu belirtmişlerdir. Yaşamı anlamlandırma/hedef odaklı olma boyutu hariç, diğer dört iyilik hali boyutlarındaki değişiklikler arasında anlamlı farklar bulunmuştur. Sosyal iyilik hali boyutu diğer boyutlara göre daha az değişen boyut olarak belirlenmiştir. Bulgulara dayanarak, üniversitelerin psikolojik danışma merkezlerinde öğrencilerin iyilik hallerini artırmaya katkıda bulunabilecek müdahaleler ile gelecekte akademik olarak yapılabilecek çalışmalara yönelik öneriler sunulmuştur.
