Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi STED, cilt.27, sa.3, ss.176-189, 2018 (Hakemli Dergi)
Amaç: Araştırmanın amacı Ulusal Çekirdek Eğitim
Programı (ÇEP) esas alınarak Hacettepe Üniversitesi Tıp
Fakültesi intörn hekimlerinin mezuniyet sonrasında gerek
duyacakları mesleki bazı bilgi ve beceriler hakkındaki
özdeğerlendirmelerini incelemektir.
Yöntem: Kesitsel tipteki araştırmanın evreni, 2017 yılı
Ağustos ayında HÜTF’de eğitime aktif olarak devam eden
441 intörnden oluşmaktadır. Araştırmanın tamamlanma
yüzdesi %83,9 olup, katılmama nedenlerinin çalışma
konusuyla doğrudan ilişkili olmaması nedeniyle, bulguların
HÜTF 2017-2018 dönemi intörnleri için dış geçerliliğinin
yüksek olduğu kabul edilmiştir. Araştırma için HÜTF
Dekanlığı’ndan yazılı izin ve tüm katılımcılardan
aydınlatılmış onamları alınmıştır. Analizlerde tanımlayıcı
istatistikler ve olası ilişkilerin değerlendirmelerinde odds
oranı (%95 güven aralığı) kullanılmıştır
Bulgular: Ulusal ÇEP beklentileri esas alınarak, intörnlerin,
mezuniyet sonrası en sık çalışma alanları ve karşılaşacakları
hasta profili göz önüne alınarak, gerek duyacakları temel
bazı hastalıkların tanı, tedavi ve idaresi konusundaki bilgi
ve uygulama durumları ile kendilerini mesleki açıdan ilgili
konularda ne kadar yeterli hissettikleri incelenmiştir. Genel
olarak, ÇEP kapsamında, intörnlerin gerekli bilgilere sahip
olma yaygınlıkları yüksek, uygulama düzeyleri
beklenenden az, yeterlilik hisleri ise beklenenden anlamlı
düzeyde düşüktür. Beyana göre, yeterlilik hissi uygulama
yapmış olma ile istatistiksel olarak anlamlı düzeyde ve
pozitif ilişkili bulunmuştur. Hekim adayları, eğitimlerinin
pratik uygulamalarını esas olarak intörnlük döneminde
edineceklerini beklemekte iken, bu dönemde medikal
uygulamalara aktif katılımlarının düşük olmasından
yakınmakta; intörnlük döneminin pratisyen hekimlik ve
Tıpta Uzmanlık Sınavı (TUS) için hazırlık süreçlerine katkısı
olduğuna inananların payı sırasıyla grubun üçte ikisi ve
yarısına karşılık gelmektedir.
Sonuç: Öz değerlendirme sonuçlarına göre Ulusal ÇEP’te
yer alan bazı temel mesleki beceriler ile hastalıklar/klinik
durumlar ve semptomların yönetimi açısından intörnler
kendilerinin hedeflenen bilgi ve beceri düzeyinde
görmemektedir.
Anahtar sözcükler: Tıp eğitimi, İntörn doktor, Mesleki
yeterlilik, Çekirdek eğitim programı
Aim: The aim of this study was to examine the selfassessments by 2017-2018 academic year interns of
Hacettepe University Faculty of Medicine (HUFM) on certain
professional knowledge and skills they will need after
graduation, in accordance with National Core Curriculum
(NCC).
Methods: The universe of this cross-sectional study
consisted of 441 interns, who have actively attended the
training at HUFM in August 2017. The completion rate of
the research was 83.9%. The external validity of the findings
was considered to be high for 2017-2018 academic year
interns of HUFM, because the reasons for not participating
were not directly related to the research topic. A written
permission was received from the Dean’s Office and verbal
permission was obtained from all participants. Descriptive
statistics were used in data analyses and odds ratio (95%
confidence interval) was used to evaluate the probable
associations.
Findings: Considering the NCC requirements and most
common study areas and the patient profile they would
encounter after graduation, the status of knowledge and
practice of the interns on diagnosis, treatment and
management of certain basic diseases, which they would
need and their perceptions of their own professional
competency in related areas were examined. In general,
within the scope of the NCC, interns have a high prevalence
of having the necessary knowledge, their practice levels are
lower than expected and their perception of competency is
significantly less than expected. According to the selfassessments, a statistically significant and positive
relationship was found between the perception of
competency and practice. While the physician candidates
expect that the practical application of their training would
take place mainly during the internship period, they complain
about the low level of active involvement in medical practice
in this period; the proportions of those who believe that the
internship period contributes to the preparation for the
general practice and the Medical Specialty Exam are twothirds and half of the group, respectively.
Conclusion: According to self-assessments of interns, it was
observed that certain basic professional skills included in
NCC and the level of knowledge and skills aimed at
managing diseases/clinical conditions and symptoms could
not be achieved.
Key words: Medical education, Internship, Professional
competence, Core curriculum