Tarım temelli bir ekonomiye sahip olan Eskişehir, Cumhuriyetin ilanı ile birlikte kalkınma planları kapsamında sınai üretimini ön plana çıkartmıştır. Fabrikalar bölgesi de bu dönemde kurulmuş ve fabrikaların çoğu kentin toprağının türünden dolayı kiremit ve tuğla üretmiştir.Bölge çevresinde birçok mahallenin tezahür etmesiyle fabrikalar yerleşim yerleri arasında sıkışmış ve artan teknoloji sonucu etkinliğini yitirmiş, tek tek kapanmıştır. Gelinen noktada, bölgedeki fabrika yapılarının bir kısmı yıkılıp yerine yeni yapılar inşa edilmiş, bir kısmı binalar muhafaza edilerek farklı işlevler kazandırılmış, bir kısmı da işlevsiz ve kapalı halde zamanla mücadele etmektedir.Fabrikalar, endüstriyel miras bağlamında taşıdıkları değer bakımından düşünüldüğünde; oluşturdukları kamusal alanlar, kalkınmacı yapıları, kent tarihi açısından tanık oldukları ve sebepoldukları hadiseler, kentlinin ortak hafızasında yarattıkları anı değeri, fiziksel, sosyal ve ekonomik varlıkları ile hem ulusal değer açısından hem de toplumsal hafıza açısından ön plana çıkmakta, kentin kimliğini ortaya koymaktadır.Bu hafızanın ve kimliğin korunması noktasında yeniden işlevlendirme devreye girmekte, busayede ömrünü doldurmayan ancak mevcut işlevini yitiren yapıların israf edilmesinin önünegeçilebilmektedir.Bu çalışma kapsamında, Eskişehir fabrikalar bölgesinin bıraktığı endüstriyel mirasın önemivurgulanmış, kent kimliği açısından taşıdığı değer ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırmada, ilgili aktörler ile görüşülerek veri toplanmıştır. Elde edilen bulgular, endüstriyel mirasıngeleceğe taşınabilmesi hususunda öneriler sunmak amacıyla kullanılmıştır.