The Turkish Journal of Population Studies, cilt.45, sa.1, ss.5-27, 2023 (Hakemli Dergi)
Türkiye’nin demografik yapısı, sosyo-ekonomik değişimlere hızla adapte olmakta ve Cumhuriyetin kuruluşundan bu yana önemli evrimler geçirmektedir. Bu süreçte, Türkiye’nin demografik yapısı nüfus artışı, kır-kent nüfus dengesinin kentler lehine kayması, doğum hızlarının düşmesi ve bebek ölümlülüğündeki azalma ve uluslararası göç gibi faktörlerle şekillenmiştir. Çalışma, demografik geçişin farklı evrelerini tarihsel bir perspektifle inceleyerek, bugünün anlaşılmasına katkıda bulunmayı, geçmiş gelişmelerin değerlendirilmesini ve gelecekteki nüfus değişikliklerine dair öngörülerde bulunmayı amaçlamaktadır. Türkiye’nin demografik çehresinin Cumhuriyetin 100. yılında sergilediği öncelik alanları da bu bağlamda ortaya konulmuştur. Türkiye’deki demografik değişimler, ortalama ilk evlenme yaşında artışın ve nüfustaki yaşlanmanın devam edeceğini, doğurganlık seviyesindeki azalmanın ise kalıcı olacağını göstermektedir. Çalışma çağındaki nüfusun 2040-2050’ye kadar artmaya devam edeceği; bunun fırsata dönüştürülmesinin ekonomik büyümenin önünü açacağı görülmektedir. Yaşlı nüfustaki artış sosyal hizmetler, bakım ve sağlık alanlarında zorluklar doğurabilecek; tüm gelişmelere rağmen, bebek ölüm hızları, erken evlilikler ve aile planlamasındaki zorluklar gündemde kalmaya devam edecektir. Türkiye’nin gelecekteki demografisini şekillendirecek bir diğer faktör de Suriyeli göçmenlerin demografik davranışlarının Türkiye’deki demografik yapıya uyum sağlayıp sağlamayacağı olacaktır.
Turkey’s demographic structure is rapidly adapting to socio-economic changes and has undergone significant evolutions since the foundation of the Republic. In this process, Turkey’s demographic structure has been shaped by factors such as population growth, shifts in the rural-urban population balance in favor of urban areas, declining birth rates and infant mortality, and international migration. By examining the different phases of the demographic transition from a historical perspective, the study aims to contribute to the understanding of the present, to evaluate past developments and to make predictions about future population changes. The priority areas of Turkey’s demographic outlook in the 100th anniversary of the Republic are also set out in this context. Demographic changes in Turkey indicate that the increase in the mean age at first marriage and the aging of the population will continue, while the decline in fertility levels will be permanent. The working-age population will continue to increase until 2040-2050, and turning this into an opportunity will pave the way for economic growth. The increase in the elderly population will pose challenges in social services, care and health, while infant mortality rates, early marriages and challenges in family planning will remain on the agenda despite all developments. Another factor that will shape Turkey’s future demography will be whether the demographic behavior of Syrian migrants will adapt to Turkey’s demographic structure.