Memleket Siyaset Yönetim, vol.18, no.39, pp.62-99, 2023 (Scopus)
Gelişmekte olan bir ülke olarak Türkiye’de, yerel yönetimlerle ilgili değişen mevzuat hem yerel yöneticilerin hem de yerel halkın ekonomik faaliyetlerini doğrudan etkilerken, bu etkilerin çok boyutlu bir şekilde ele alınmasını gerektirmektedir. 2012 tarih ve 6360 sayılı Kanun, büyükşehir belediyesi sınırını il sınırına genişletirken, yerel yönetim kademe ve birim sayısını azaltmış, özellikle kırsal alanda yaşayan yerel halkı değişen mevzuata uyum sağlamaya zorlamış, tarım ve hayvancılıkla uğraşan küçük ölçekli üreticilerin sorunlarını artırmıştır. Bu makale, 6360 sayılı Kanunun, kırsal alanda yaşayanların tarım ve hayvancılık faaliyetlerine etkilerini tespit etmek amacıyla Ankara Büyükşehir Belediyesi örneğinde yürütülen bir alan araştırmasına dayanmaktadır. Araştırmada, Kanunun içeriği ve uygulamasının, mahallenin ilçe merkezine uzaklığı, orman mahallesi olup olmaması, yer aldıkları ilçelerin gelişmişlik düzeyleri ve yerel halkın kırsal alanda (sürekli, mevsimlik veya hafta sonu) yaşama durumları bakımından, daha önce köy statüsündeki yeni mahallelerde tarım ve hayvancılık faaliyetlerini etkilediği ve yerel halkın beklenti ve talepleri arasında farklılıklar yarattığı tespit edilmiştir. Kırsal alanda yaşayanların tarım ve hayvancılık faaliyetleri asgari geçimleri için temel gelir kaynaklarıdır. Bu bağlamda, onların tarım ve hayvancılık faaliyetlerini yapmasını engelleyen hususların yeniden değerlendirilerek yasal düzenlemenin kırsal alanın özelliklerine uyumlu hale getirilmesi önerilmektedir.