Akademik Veri Yönetim Sistemi
Türkiye Klinikleri Sağlık Bilimleri Dergisi, cilt.1, sa.1, ss.76-83, 2022 (Hakemli Dergi)
Patellofemoral dislokasyon özellikle fiziksel aktivite seviyesi yüksek genç bireylerde diz ekleminde en sık görülen problemlerden biridir. Akut patellar dislokasyonlar, diz hemartrozuna, medial patellofemoral ligament lezyonlarına, eklem hareket kısıtlılığına, kıkırdak hasarına, osteokondral kırıklara, tekrarlayan patellofemoral instabiliteye, kalıcı ön diz ağrısına, patellofemoral osteoartrite ve düşük fiziksel aktivite seviyesine neden olabilir. Troklear displazi, patella alta, tibial tüberkülün lateralizasyonu, medial patellofemoral ligamentte rüptür, vastus medialis obligus kasında zayıflık, eklem hiperlaksitesi, genu valgum, artmış Q açısı gibi faktörler patellar dislokasyon için risk faktörü olarak kabul edilmiştir. Tanıda hikâye, inspeksiyon, fiziksel muayene ve radyolojik görüntüleme yöntemleri kullanılabilir. Patellar dislokasyonların tedavisinde genel olarak tekrarlayan dislokasyon için düşük risk taşıyan ve ek olarak başka bir yaralanması olmayan hastalar için konservatif tedavi önerilmekle birlikte yeniden dislokasyon yaşama riski yüksek olan ve konservatif tedavi ile başarıya ulaşamamış hastalar ise cerrahi tedaviye yönlendirilir.
Patellofemoral dislocation is one of the most common knee joint problems, especially in young individuals with high physical activity levels. Acute patellar dislocations can cause knee hemarthrosis, medial patellofemoral ligament lesions, joint mobility limitation, cartilage damage, osteochondral fractures, recurrent patellofemoral instability, persistent anterior knee pain, patellofemoral osteoarthritis, and low physical activity level. Factors such as trochlear dysplasia, patella alta, lateralized tibial tubercle, medial patellofemoral ligament rupture, weakness in the vastus medialis obliquus muscle, joint hyperlaxity, genu valgum, and increased Q angle have been accepted as risk factors for patellar dislocation. Clinical history, inspection, physical examination, and radiological imaging techniques can be used for diagnosis. In the treatment of patellar dislocations, conservative management is generally recommended for patients with low risk for recurrent dislocations and without any additional injuries. In case of failure of conservative treatment and patients with a high risk for re-dislocation, surgical treatment methods are preferred.