Selcuk Dental Journal, no.6, pp.611-616, 2021 (Peer-Reviewed Journal)
Effect of Saliva Contamination and Subsequent Different
Procedures On Bond Strength of a Cured Universal
Adhesive
Background: The aim of this in vitro study was to evaluate the
effect of saliva contamination and subsequent different
procedures on dentin bond strength of a cured universal
adhesive.
Methods: Seventy extracted sound human molar teeth were
used for the study. After the teeth were longitudinally sectioned
mesiodistally, they were grounded to obtain a standardized flat
dentin surface. Following adhesive application (Adhese,
Ivoclar/Vivadent) and LED curing, the teeth were randomly
divided into five groups according to saliva contamination
methods (n=14): Group I-No contamination (control); Group II:
Adhesive/Saliva/Dry; Group III: Adhesive/Saliva/ Dry/adhesive;
GroupIV:Adhesive/Saliva/Rinse/Dry;GroupV:Adhesive/Saliva/Rin
se/Dry/Adhesive. Cylinders of resin composite (Tetric N-Ceram)
were placed on the treated area. After 24-h storage in distilled
water, shear bond strength was determined using a universal
testing machine. The data were analyzed using one-way ANOVA
and Tukey HSD test (p < 0.05).
Results: The bond strength of group II and III were statistically
similar to non-contaminated group, Group I (p>0.05). Group IV
and V showed statistically lower bond strength values than other
groups tested (p<0.05). No difference was observed between
Group II vs. III, and Group IV vs. V (p>0.05).
Conclusion: Following saliva contamination, only air-drying
resulted similar bond strength values to non-contaminated
group. Water-rinsing and then air-drying led to lower bond
strength values. Regardless of the procedures, reapplication of
adhesive did not affect the bond strength.
Tükürük Kontaminasyonu ve Devamında Farklı İşlemlerin
Üniversal Adezivlerin Dentine Bağlanma Dayanımına Etkisi
Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı, tükürük kontaminasyonu ve
devamında farklı işlemlerin polimerize olmuş bir üniversal
adezivin dentine bağlanma dayanımı üzerindeki etkisini
değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntemler: Çalışma için 70 adet çekilmiş insan azı dişi
kullanıldı. Dişler meziodistal olarak boylamasına kesildikten sonra
standart bir dentin yüzeyi elde etmek için aşındırıldı. Dişlere
üniversal adeziv (Adhese, Ivoclar/Vivadent) uygulanıp polimerize
edildikten sonra tükürük kontaminasyon yöntemlerine (n=14)
göre rastgele beş gruba ayrıldı: Grup I-Kontaminasyon yok
(kontrol); Grup II: Adeziv / Tükürük /Kurutma; Grup III: Adeziv
/Tükürük /Kurutma /Adeziv; Grup IV: Adeziv /Tükürük /Yıkama
/Kurutma; Grup V: Adeziv /Tükürük /Yıkama /Kurutma /Adeziv.
Yüzeylere kompozit silindirler (Tetric N-Ceram) uygulandı.
Örnekler distile suda 24 saat bekletildkten sonra kesme
bağlanma dayanımları üniversal test cihazı kullanılarak ölçüldü.
Veriler tek yönlü ANOVA ve Tukey çoklu karşılaştırma testi
kullanılarak analiz edildi (p <0.05).
Bulgular: Grup II ve III’ün bağlanma dayanımı, kontrol grubuna
(Grup I) istatistiksel olarak benzer bulundu (p> 0.05). Grup IV ve
V, test edilen diğer gruplara göre istatistiksel olarak daha düşük
bağlanma dayanımı değerleri gösterdi (p <0.05). Grup II ile III
arasında, Grup IV ile V arasında istatistiksel olarak fark
gözlenmedi (p> 0.05).
Sonuç: Tükürük kontaminasyonu sonrasında yalnızca hava ile
kurutma, kontrol grubuna benzer bağlanma dayanımı değerleri ile
sonuçlanmıştır. Suyla durulama ve devamında havayla kurutma
ise düşük bağlanma dayanımı değerlerine sebep olmuştur.
Yapılan işlemlerden bağımsız olarak, adezivin tekrar uygulanması
bağlanma dayanımını etkilememiştir