Effect of Saliva Contamination and Subsequent Different Procedures On Bond Strength of a Cured Universal Adhesive

Atalay C., Uslu A., Meral E., Yazıcı A. R., Ertan A. A.

Selcuk Dental Journal, no.6, pp.611-616, 2021 (Peer-Reviewed Journal)

Abstract

Effect of Saliva Contamination and Subsequent Different Procedures On Bond Strength of a Cured Universal Adhesive Background: The aim of this in vitro study was to evaluate the effect of saliva contamination and subsequent different procedures on dentin bond strength of a cured universal adhesive. Methods: Seventy extracted sound human molar teeth were used for the study. After the teeth were longitudinally sectioned mesiodistally, they were grounded to obtain a standardized flat dentin surface. Following adhesive application (Adhese, Ivoclar/Vivadent) and LED curing, the teeth were randomly divided into five groups according to saliva contamination methods (n=14): Group I-No contamination (control); Group II: Adhesive/Saliva/Dry; Group III: Adhesive/Saliva/ Dry/adhesive; GroupIV:Adhesive/Saliva/Rinse/Dry;GroupV:Adhesive/Saliva/Rin se/Dry/Adhesive. Cylinders of resin composite (Tetric N-Ceram) were placed on the treated area. After 24-h storage in distilled water, shear bond strength was determined using a universal testing machine. The data were analyzed using one-way ANOVA and Tukey HSD test (p < 0.05). Results: The bond strength of group II and III were statistically similar to non-contaminated group, Group I (p>0.05). Group IV and V showed statistically lower bond strength values than other groups tested (p<0.05). No difference was observed between Group II vs. III, and Group IV vs. V (p>0.05). Conclusion: Following saliva contamination, only air-drying resulted similar bond strength values to non-contaminated group. Water-rinsing and then air-drying led to lower bond strength values. Regardless of the procedures, reapplication of adhesive did not affect the bond strength.

Tükürük Kontaminasyonu ve Devamında Farklı İşlemlerin Üniversal Adezivlerin Dentine Bağlanma Dayanımına Etkisi Amaç: Bu in vitro çalışmanın amacı, tükürük kontaminasyonu ve devamında farklı işlemlerin polimerize olmuş bir üniversal adezivin dentine bağlanma dayanımı üzerindeki etkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntemler: Çalışma için 70 adet çekilmiş insan azı dişi kullanıldı. Dişler meziodistal olarak boylamasına kesildikten sonra standart bir dentin yüzeyi elde etmek için aşındırıldı. Dişlere üniversal adeziv (Adhese, Ivoclar/Vivadent) uygulanıp polimerize edildikten sonra tükürük kontaminasyon yöntemlerine (n=14) göre rastgele beş gruba ayrıldı: Grup I-Kontaminasyon yok (kontrol); Grup II: Adeziv / Tükürük /Kurutma; Grup III: Adeziv /Tükürük /Kurutma /Adeziv; Grup IV: Adeziv /Tükürük /Yıkama /Kurutma; Grup V: Adeziv /Tükürük /Yıkama /Kurutma /Adeziv. Yüzeylere kompozit silindirler (Tetric N-Ceram) uygulandı. Örnekler distile suda 24 saat bekletildkten sonra kesme bağlanma dayanımları üniversal test cihazı kullanılarak ölçüldü. Veriler tek yönlü ANOVA ve Tukey çoklu karşılaştırma testi kullanılarak analiz edildi (p <0.05). Bulgular: Grup II ve III’ün bağlanma dayanımı, kontrol grubuna (Grup I) istatistiksel olarak benzer bulundu (p> 0.05). Grup IV ve V, test edilen diğer gruplara göre istatistiksel olarak daha düşük bağlanma dayanımı değerleri gösterdi (p <0.05). Grup II ile III arasında, Grup IV ile V arasında istatistiksel olarak fark gözlenmedi (p> 0.05). Sonuç: Tükürük kontaminasyonu sonrasında yalnızca hava ile kurutma, kontrol grubuna benzer bağlanma dayanımı değerleri ile sonuçlanmıştır. Suyla durulama ve devamında havayla kurutma ise düşük bağlanma dayanımı değerlerine sebep olmuştur. Yapılan işlemlerden bağımsız olarak, adezivin tekrar uygulanması bağlanma dayanımını etkilememiştir