Research Information System
Şengül H. (Executive), İde S., Kaplan Can H.
TUBITAK Project, 2021 - 2023
Mikrokirleticiler arasında
önemli bir kirletici grubu olan mikro ve nanoplastiklerin doğal su
kaynaklarında bulunması halk sağlığını tehdit eden ve acil olarak önlenmesi
gereken bir sorundur. Mevcut çalışmalar mikrokirleticilerin evsel atıksu ve
içmesuyu tesislerinde kısmen arıtıldıklarını ve bu tesislerin kirlilik önlemede
yetersiz kaldığını göstermektedir. Mikro ve nanoplastiklerin sudan
uzaklaştırılması için verimli bir arıtma teknolojisi geliştirmek bu kirletici
grubunun biyolojik ve kimyasal olarak kolay bozunmaması ve su ve atıksu
matrisiyle etkileşimleri nedeniyle zorlu bir konudur. Genellikle biyolojik
işlemlerden sonra uygulanan İleri Oksidasyon Teknolojileri (İOT'ler) arasında
Fotokatalitik Ozonlama (FO) kirleticilerin karbon dioksit ve suya
mineralizasyonu ile tamamen ortamdan uzaklaştırılmasını sağladığı için Avrupa
Komisyonu'nun sıfır kirlilik hedefini sağlamada önemli bir arıtma yöntemidir. Ancak,
ozon tüketimi, fotokatalizör nanomalzemelerin üretimi ve çevreye salınmasıyla
ilgili endişeler dahil olmak üzere bu yöntemin sahadaki fizibilitesini tahmin
etmek için daha fazla bilgiye ihtiyaç vardır. Bu projenin temel araştırma konusu
İOT'lerden geleneksel içmesuyu ve evsel atıksu arıtma sistemlerinde ileri
arıtma sistemi olarak uygulanabilirliği ve mevcut yöntemler arasında "en
iyi uygulama" potansiyeline sahip FO'nun nanoplastiklerin arıtımında
uygulabilirliğinin laboratuvar çalışmaları ile test edilmesi ve
değerlendirilmesidir. Bu değerlendirme kapsamında FO yönteminin fotokatalizör
tüketimi ve maliyet dezavantajlarını ortadan kaldırmak üzere kısa arıtma
süreleri, optimum ozon dozunun bulunması, en iyi performansa sahip ve ucuz
fotokatalizörün seçimi, fotokatalizörün etkin geri kazanımı ve tekrar kullanımı
çevre koruma, muhtemel toksisitenin azaltılması ve maliyet açısından önemi
açısından incelenecektir...............